Het blijft toch wonderlijk, de geboorte van een nieuw wezentje.
Op 29 maart is mijn "achternichtje" geboren. Achternichtje wat een raar woord is dat toch eigenlijk maar het is het dochtertje van mijn nichtje Nathalie, dus tja... dan is het volgens mij mijn achternichtje.
Ik blijf gewoon "mijn nichtje" zeggen.
A) vind ik het een raar woord en
B) maakt het me een flink stuk ouder, ha. ha....
Want ben ik nu dan: oud tante..... oud tante, alsjeblieft niet zeg, dat klinkt echt verschrikkelijk.
Hoe komen we eigenlijk aan die rare worden, en wie heeft bepaald dat ik van Tante Iet (zoals al mijn nichtjes/neefjes me noemen) ineens Oud tante word... bah.... nee hoor gewoon Tante Iet.
Overigens ook een leuke anekdote.... hoe kom je aan bepaalde namen die je voor de rest van je leven met je meedraagt.
Mijn nichtje Melanie noemde mij als eerst "IETIE", dat klonk in mij oren meer als ET je weet wel die van de film.
Dit werd als snel IET pffff.. gelukkig maar. En zo is de naam tante Iet geboren die nu door alle kindertjes in mijn directe omgeving gebruikt wordt maar ook door de volwassenen hoor en ik, ik luister daar natuurlijk gewoon naar......
Afijn wij zijn dus op bezoek geweest bij kleine Emma en "wat een poppetje" ......het is een heel klein wezentje waar alles op en aan zit maar dan in inimini formaat.
Tien kleine vingertjes en teentjes en een plat neusje. Waaruit je kan opmaken dat er toch nog Indisch bloed in zit.
Met moeder en vader gaat het verder goed, de bevalling is toch ook weer een spannende gebeurtenis, vooral als het de eerste is. Nu gaan ze lekker met zijn drietjes door het leven en dat is natuurlijk wel even wennen.
Kleine Emma moet haar draai nog vinden in de grote mensen wereld en dat gaat haar lukken hoor...
Emma is gezegend met twee lieve ouders... Nathalie en Maurice..... ik ben trots op jullie.....
